Zaczęło się dziwnie i nietypowo. Po raz pierwszy nie chodziło o ładne obrazki, zbierane tak chętnie na wszelkich wyjazdach. Tym razem miało być o nas, o rzeczach ważnych – smutnych, wesołych, kolorowych lub szarych, ale takich, które nas dotykają. O kiczu i o zaprzeczeniu kiczu. I wiecie co? Udało się!!!! To jeszcze nie czas, by pokazywać ostateczne owoce tej pracy, bo to jej początek, ale ziarenko zostało zasiane 🙂
Myślicie, że warsztaty u Taidy to laba??? Nic z tego! Nie dam Wam odpocząć 😉 Będziecie się nudzić baaardzo aktywnie!
A tu mała próbka rozpoczętych projektów:
Beti i jej relacje osobiste…. W roli Beti i innych ważnych osób występują krzesła ogrodowe 🙂
Hania i jej poruszające niepokoje:
Greta i jej Cisza, czyli coś, co jest pomiędzy:
Ten blog jest trochę inny, bo teraz wszystko idzie w inną stronę, niż zwykle chodziło. Przede wszystkim dziękuję Uczestnikom za odwagę, za podjęcie wyzwania, za wspaniałą pracę, wielogodzinne dyskusje aż do pierwszej krwi 🙂
Dziękuję naszym Gospodarzom z Przydębia i Szklanej Kuźni, bowiem stali się oni Wielką Częścią naszej przygody z Fotografią, Specjalne podziękowanie dla Wiesi, która nas hołubiła i pokazała, jak być wielobarwnym Kwiatem…
…i dla Madzi, która sprawiła, że mogliśmy znów poczuć się dziećmi i tworzyć radośnie szklane motylki, ptaszki i kwiatki…
…i dla Zbyszka K., który przechodził sam siebie w dziedzinie naprawiania naszego świata 😀 Skutecznie!!!
…i dla Marka oraz Jacka, którzy uczynili nasz świat smaczniejszym 🙂
Gdzieś u podnóża Gór Izerskich dzieją się rzeczy, które nie śniły się filozofom! Wolimierz – jakieś 500 km od tzw. pępka, polityka tu nie dociera, świat jest wyjątkowo barwny, jeśli ktoś nie jest tu artystą, od razu budzi podejrzenia 🙂 Jesteśmy tu pierwszy, lecz na pewno nie ostatni raz!
Skoro Majówka, to i pochód pierwszomajowy! Deptak w Świeradowie aż trzeszczał od kolorów, ależ czuliśmy się wolni i szczęśliwi!
Tym szczęśliwsi, im więcej kalorii udało się pochłonąć…
Szliśmy szliśmy, aż spotkaliśmy na swej drodze…. kozy…. Nie byle jakie, ekologiczne! Kozi piccola e fragile 😉 Dzięki panie Piotrze za „udostępnienie” Zary i innych coza nostra!!!
Nie ma to jak koza w obiektywie 🙂
Kózko, kózko, taś taś!!!! 🙂
Po sąsiedzku Szklana Kuźnia…
My tu proszę pani czyste rączki mamy 🙂
I tymi rączkami nieźle zasuwamy 🙂
Proszę Państwa, trochę powagi proszę, w końcu Dolny Śląsk to historia! Niektóre zamki całkiem ukrzyżowane….
Inne opuszczone lub nie… w których straszą… fotografowie….
…a czasem strasznie smutne duchy…
Nieeee, no, w końcu jakiś odpoczynek też się należy…
Bo przecież trzeba jeszcze na Perski Izerski…
…i na Stację Wolimierz….
…i jeszcze tu, i jeszcze tam….
i tak trzeba tu wrócić… Pewnie jeszcze nie raz!
OK, to może zdjęcie pamiątkowe? Do widzenia Wolimierzu! Nie myśl sobie, że się nas szybko pozbędziesz!
Fotografowaliśmy, rozmawialiśmy o fotografii i przy tym dobrze się bawiliśmy. Dużo atrakcji, od samego miejsca tj. Wolimierza zaczynając, przez piękną przyrodę i ciekawych ludzi. Bardzo twórczy czas! Więcej takich plenerów 🙂
Powiem krótko, to moja najwspanialsza majówka spędzona w gronie fotograficznych zapaleńców z Taidą na czele! Choć wiatr nas chłodem smagał, śnieg tutaj nie padał, a słońce rozgrzewało. W Wolimierzu, cudownej wiosce u podnóża Gór Izerskich, nikt z nas się nie nudził. W świetle dnia wyruszaliśmy w plener focić piękne wiosenne krajobrazy, zamkowe zakamarki, ciekawe zaułki, dzikie i domowe zwierzaki. Dodatkową atrakcją były dla nas warsztaty w Szklanej Kuźni – nauka cięcia i malowania szklanych ozdób. Nasyceni widokami i wrażeniami wracaliśmy do urokliwego Domu Gościnnego PRZYDĘBIE, gdzie czekali na nas przesympatyczni Gospodarze i ich pachnące smakołyki. Wieczorami rozpoczynaliśmy ciekawe foto nauki, gorące dysputy i pokazy naszych zdjęć. To były SUPER warsztaty.
Wielkie dzięki Taido! 🙂